Houthakker
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
18 Oktober 2014 | Zweden, Nilsby
Ooit gezien hoe een heel bos compleet om zeep wordt geholpen? Ik wel. Recht tegenover ons huis staat een bos, of beter gezegd, stond een bos. Mooi op een heuvel, die compleet aan het oog onttrokken is door alle berken, dennen, sparren en andere bomen waarvan ik de namen niet weet.
Ik had eigenlijk geen idee hoe achter die bomenrij was. Nu wel. Zonnig.
Buren en buurtgenoten hadden ons al gewaarschuwd. Ze komen. De bomen gaan plat. En ze maken herrie. Ze komen. En ze kwamen inderdaad. Een enorm gevaarte op wielen met rupsbanden parkeerde zich half op de weg. De herrie viel best mee. Maar in deze stille natuurlijke Zweedse omgeving maken dingen al snel herrie. Het ijzeren monster op rupsbanden ging snel en efficiënt te werk. In Nederland zie je zoiets niet. Ik niet in ieder geval. Een ijzeren grijper zet zijn tanden onderaan in de stam vast, waarna een zaag uit de machine verschijnt en de stam dicht bij de grond afzaagt. Een omvallende boom, dat maakt pas herrie. Regelmatig ontstaat er een soort domino-effect van omvallende bomen. Wel zo efficiënt. De grijper houdt de boom horizontaal en schuift de stam door de tanden heen. Takken, knoesten en knobbels worden in een handomdraai losgetrokken van de boom. Als de stam voor een deel ontdaan is van zijn takken, komt de zaag weer tevoorschijn die de stam afzaagt. Dit proces herhaalt zich totdat de hele boom kaal en in grote stukken gezaagd op de grond ligt. Hierover schrijven duurt vele malen langer dan de werkelijke gebeurtenis. 20 seconden per boom. Vol verbazing heb ik toegekeken hoe het bos in rap tempo verdween en er de heuvel zichtbaar werd. Aan het begin van de avond was het gedaan. Weg bos. Nog wat ontdaan keek ik naar de kale heuvel, hopende dat ik misschien een nog meer ontdane eland zou zien.
De volgende daglicht werden de gevolgen van de kapping pas echt zichtbaar. Wat een licht! De laagstaande ochtend, middag en avondzon wordt niet langer geblokkeerd door dichte bomenrij.
En achter de heuvel? Een tweede heuvel. Ook kaal. Wij zijn blij met al die warmte en het zonlicht op ons huisje.
In Nederland zouden er minstens drie kamerdebatten losgebarsten zijn over de houtkap die ik hier heb gezien. Niet alleen van het ex-bos tegenover ons. Zweden leeft op hout. Voor het huis, voor de garage en de schuur en om te stoken. Stapels houtblokken liggen er opgestapeld bij elk huis dat we hebben gezien. Wij hebben nog bij lange na niet genoeg stookhout voor de winter. Gelukkig liggen er tegenwoordige bomen genoeg tegenover ons. En voor elk bos dat hier gekapt wordt, groeien er minstens drie terug. Daar letten ze hier echt wel op.
Ik realiseerde me opeens dat ons romantische haardvuur wel wat voeten in de aarde heeft gehad. Niet iedereen heeft zo’n ijzeren monster op rupsbanden met stalen tanden in de schuur staan. Afgelopen week stond de buurman zijn omgewaaide boom gewoon met een te kleine kettingzaag in stukken te zagen. Daar was hij wel even zoet mee kan ik je vertellen.
Vandaag heb ik een nieuwe taak op me genomen. Gekleed in een klusbroek, thermoshirt, oude schooltrui en laarzen heb ik een handbijl uit onze schuur gepakt en heb ik als een echte houthakker op ons houtblok stukken hout staan splijten. Het duurde even om een goede techniek te vinden, waarbij ik het hout wel goed raakte en mijn vingers niet, maar het resultaat mag er wezen. Een krat vol keurig gespleten houtjes, die nu lekker iets te hard knetteren in onze open haard. Ik denk dat ze toch nog niet helemaal droog waren. Ik moet zeggen, het romantische vuurtje voelt extra fijn nu ik weet wat voor werk er allemaal is verricht met het hout dat erop ligt.
Ik had eigenlijk geen idee hoe achter die bomenrij was. Nu wel. Zonnig.
Buren en buurtgenoten hadden ons al gewaarschuwd. Ze komen. De bomen gaan plat. En ze maken herrie. Ze komen. En ze kwamen inderdaad. Een enorm gevaarte op wielen met rupsbanden parkeerde zich half op de weg. De herrie viel best mee. Maar in deze stille natuurlijke Zweedse omgeving maken dingen al snel herrie. Het ijzeren monster op rupsbanden ging snel en efficiënt te werk. In Nederland zie je zoiets niet. Ik niet in ieder geval. Een ijzeren grijper zet zijn tanden onderaan in de stam vast, waarna een zaag uit de machine verschijnt en de stam dicht bij de grond afzaagt. Een omvallende boom, dat maakt pas herrie. Regelmatig ontstaat er een soort domino-effect van omvallende bomen. Wel zo efficiënt. De grijper houdt de boom horizontaal en schuift de stam door de tanden heen. Takken, knoesten en knobbels worden in een handomdraai losgetrokken van de boom. Als de stam voor een deel ontdaan is van zijn takken, komt de zaag weer tevoorschijn die de stam afzaagt. Dit proces herhaalt zich totdat de hele boom kaal en in grote stukken gezaagd op de grond ligt. Hierover schrijven duurt vele malen langer dan de werkelijke gebeurtenis. 20 seconden per boom. Vol verbazing heb ik toegekeken hoe het bos in rap tempo verdween en er de heuvel zichtbaar werd. Aan het begin van de avond was het gedaan. Weg bos. Nog wat ontdaan keek ik naar de kale heuvel, hopende dat ik misschien een nog meer ontdane eland zou zien.
De volgende daglicht werden de gevolgen van de kapping pas echt zichtbaar. Wat een licht! De laagstaande ochtend, middag en avondzon wordt niet langer geblokkeerd door dichte bomenrij.
En achter de heuvel? Een tweede heuvel. Ook kaal. Wij zijn blij met al die warmte en het zonlicht op ons huisje.
In Nederland zouden er minstens drie kamerdebatten losgebarsten zijn over de houtkap die ik hier heb gezien. Niet alleen van het ex-bos tegenover ons. Zweden leeft op hout. Voor het huis, voor de garage en de schuur en om te stoken. Stapels houtblokken liggen er opgestapeld bij elk huis dat we hebben gezien. Wij hebben nog bij lange na niet genoeg stookhout voor de winter. Gelukkig liggen er tegenwoordige bomen genoeg tegenover ons. En voor elk bos dat hier gekapt wordt, groeien er minstens drie terug. Daar letten ze hier echt wel op.
Ik realiseerde me opeens dat ons romantische haardvuur wel wat voeten in de aarde heeft gehad. Niet iedereen heeft zo’n ijzeren monster op rupsbanden met stalen tanden in de schuur staan. Afgelopen week stond de buurman zijn omgewaaide boom gewoon met een te kleine kettingzaag in stukken te zagen. Daar was hij wel even zoet mee kan ik je vertellen.
Vandaag heb ik een nieuwe taak op me genomen. Gekleed in een klusbroek, thermoshirt, oude schooltrui en laarzen heb ik een handbijl uit onze schuur gepakt en heb ik als een echte houthakker op ons houtblok stukken hout staan splijten. Het duurde even om een goede techniek te vinden, waarbij ik het hout wel goed raakte en mijn vingers niet, maar het resultaat mag er wezen. Een krat vol keurig gespleten houtjes, die nu lekker iets te hard knetteren in onze open haard. Ik denk dat ze toch nog niet helemaal droog waren. Ik moet zeggen, het romantische vuurtje voelt extra fijn nu ik weet wat voor werk er allemaal is verricht met het hout dat erop ligt.
-
18 Oktober 2014 - 19:46
Reinier:
Weg bos. Tja. Maar wat nu? Wordt er een vakantiepark gebouwd met disco? Of komt er parkeerplaats met Shopping Mall?
Ik zou maar vast een nieuw huisje zoeken.....
-
18 Oktober 2014 - 20:32
Klaske Buijtenweg:
Ja die lieve Sanne en Martijn,
Wat gebeuren daar ingrijpende dingen ! Natuurlijk is het fijn meer zon te krijgen maar het is ook schrikken en afwachten wat ze verder met dat mooie stuk natuur gaan doen...
Sanne je kun langzamerhand van alles, hakken , timmeren , loodgietersbedrijf en ga zo maar door.... Jullie worden creatieve allrounders daar in dat mooie landje ( nou ja , ik denk dat het gekapte gebied nu niet de schoonheids prijs verdient..... Zorg maar dat je lekker veel hout verzamelt om de winter door te komen...... Brrrr ik vind jullie kanjers hoor!! Leuk jullie verhalen mogen meebeleven!!!!
Heel veel liefs vanuit een "warm" Nederland.
P.s : Hier lagen vandaag mensen in bikini op het strand , onvoorstelbaar hè op 18 oktober 2014, te gek voor woorden , maar het is wel zo!!!
-
19 Oktober 2014 - 13:47
Sanne:
Geen zorgen Reinier. Dit stukje grond is gewoon iemands eigendom. Daar wordt niets op gebouwd.
De aankomende jaren groeien daar gewoon weer nieuwe bomen op. Zo gaat dat hier. Eigenlijk zou het niet eens gekapt worden, maar een zware storm had al een hoop bomen neergehaald. Alle stammen liggen nu redelijk keurig op de helling gedrapeerd! -
22 Oktober 2014 - 15:23
Louise:
Lieve schatten,
Met een brok in m'n keel de verhalen en foto's bekeken. Met een beetje geluk kan je een paar stammen van de heuvel naar het huis rollen en daarna onderhanden nemen en klein hakken in de krat nu je de techniek onder de knie hebt. Het valt me wel op dat het "sterke geslacht" niet in het verhaal voorkomt.
Kan het zijn dat hij in de keuken voorbereidingen aan het treffen was?
Wij hebben een paar mooie trouwfoto's extra laten vergroten en die laat ik trots zien aan buren en bekende. Arie zei nog je kunt ze beter naar KONTAKT sturen dan weet heel Schoonhoven het gelijk, nou hoor ik mag toch wel trots zijn op die twee ontdekkingsreizigers.
De computer is gisteren weer terug gehaald van de reparatie dus kunnen we jullie nu op afstand beter volgen. De eerste herfststorm van gisteren heeft flink huis gehouden en gezorgd voor extra hoogwater, maar de Lek is niet buiten zijn overs getreden. Verder alles goed.
Dikke Kus Mamma -
27 Oktober 2014 - 13:27
Mams:
Lieverds, we genieten van jullie verhalen! We zien het helemaal voor ons. Kan Martijn ook verhalen schrijven? Straks komt het stro in de klompen of zo? Nu begrijp ik dat jullie vrij uitzicht hebben en meteen een bobsleebaan voor de winter. En genoeg hout voor de open haard.
Het is hier nu nog 14 gr. en de geraniums bloeien nog. M'n zomerjas nog niet uit gehad.
Vorige week de eerste herfststorm gehad. Nu gaan de bladeren wel vallen en kleuren!
Om van te genieten.
Het ga jullie goed en hou je warm!
Dikke kus,
mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
